Arnold Schwarzenegger
Wie had ooit kunnen denken dat een brutale, snel pratende bodybuilder uit een klein Europees dorpje met een bijna onuitspreekbare achternaam en een dik Oostenrijks accent een van Hollywoods grootste sterren zou worden, zou trouwen met de prestigieuze Kennedy-familie, een fortuin zou vergaren via gewiekste investeringen en op een dag gouverneur van Californië zou zijn!
Het verbazingwekkende verhaal van megaster Arnold Schwarzenegger is een echt “van vodden naar rijkdom” verhaal van een straatarme immigrant die het maakt in het land van de mogelijkheden, de Verenigde Staten van Amerika. Arnold Alois Schwarzenegger werd geboren op 30 juli 1947 in Thal, Stiermarken, Oostenrijk, als zoon van Aurelia Schwarzenegger (geboren als Jadrny) en Gustav Schwarzenegger, de plaatselijke politiechef. Van jongs af aan interesseerde hij zich voor fitness en bodybuilding en nam hij deel aan verschillende kleine wedstrijden in Europa. Maar toen hij in 1968 op de jonge leeftijd van 21 jaar naar de Verenigde Staten emigreerde, begon zijn ster te rijzen.
Tot het begin van de jaren 1970…
Stipjes brengen iconen (weer) tot leven
Popart van Jens Devrome
Enkel een witte of gekeurde achtergrond en stipjes. Stipjes die bekende personen uitbeelden. Een silhouet van kleur, net wel of net niet herkenbaar. Jens Devrome houdt ervan om de kijker te verwarren. Hij wil een gesprek losmaken, zodat een nieuwe werkelijkheid kan ontstaan, een nieuw verhaal.
Zijn eerste popartwerken maakte hij in 2017. Toen was Jens nog zoekende. Zijn handschrift begon al wel zichtbaar te worden: heldere kleuren, vervreemding en een soort simpelheid. De verf brengt hij nauwkeurig aan met een penseel, in tegenstelling tot zijn action paintings, waarbij hij de kleuren op het doek smijt.
Reliëf
Deze serie werken is geïnspireerd op de popartkunststroming uit de tweede helft van de 20e eeuw. Een stroming die reageerde op de opkomende massacultuur. Andy Warhol ging voor herhaling door druktechnieken te gebruiken. Jens daarentegen omarmt uniekheid in zijn werk. Ieder stipje zet hij met de hand. Roy Lichtenstein gebruikte ook stipjes, ook wel de Ben Day dots genoemd. Kleine puntjes in de kleuren blauw, rood, geel en zwart. Zo klein dat het kleurvlakken werden. Jens kiest er juist voor om de verf te laten zien. Als je zijn werken van de zijkant benadert, zie je reliëf. De personen komen (weer) tot leven.
Wil Jens de popartkunstenaars evenaren? Absoluut niet, hij laat zich graag inspireren door zijn voorgangers. “Wij zijn allemaal nakomelingen van andere kunstenaars. De uitdaging is om geen kopie te zijn, maar elementen eruit te halen die bij je passen en daaraan je eigen ding toe te voegen, om je eigen authenticiteit te creëren.”
Persoonlijke iconen
Waar popart vaak wordt gezien als onpersoonlijk, zeggen de geportretteerden iets over het leven van Jens. Hij hoorde ze, hij zag ze, hij sprak over ze. Ze zijn allemaal onderdeel geweest van zijn leven. De Mona Lisa, Barack Obama, Charlie Chaplin, Johnny Depp. Het zijn zijn persoonlijke iconen.
Madonna is zijn eerste popartwerk. Hij zag het beeld op een cd-cover en raakte geïnspireerd. Dit is het enige werk waarbij de stipjes beweging suggereren. In de werken daarna bleven enkel de puntjes over. “Dat is genoeg. De kleuren brengen het werk tot leven.”
Eigen verhaal
Ieder werk begint met een foto die hem raakt. Jens schetst de hoofdlijnen op papier. Hij denkt niet na. “Het werk bestaat al in mijn hoofd en de lijnen ontstaan vanzelf.” Bij zijn eerste popartwerken bleef de achtergrond wit, bij de latere doeken verschijnt een wolkachtige gekleurde laag. “Hierdoor geef ik de geportretteerde meer persoonlijkheid mee.” Over de achtergrond zet hij de geschetste lijnen en dan …, dan gaat het werk pas echt beginnen:
Jens zet de radio aan, denkt aan de persoon die hij schildert en start met het zetten van stipjes. Kleur over kleur, laag over laag. Urenlang. Het denken schakelt zich uit. Hij wordt kalm, dromerig. In een soort trance schildert hij het silhouet op het doek. “Ieder werk is anders, want iedere persoon is uniek en iedereen heeft zijn eigen verhaal.”