Nr. 35

Niets en alles tegelijkertijd Jens Devrome – Strange Art Series

Dat is typische een Devrome! Maar wat typeert het werk van Jens Devrome ? Op het eerste oog: kleur, structuur, dynamiek en een fijne afwerking. Maar wat openbaren de Strange Art Series bij een aandachtige blik ?

Waar sommige kunstenaars hun leven wijden aan één techniek is het kunstenaarschap van Jens een grote ontdekkingstocht, vooral in zijn Strange Art Series. “Ik wil blijven uitvinden en mijzelf continu ontwikkelen.” Het terugkerende element is het gebruik van kleur. Om tot de juiste kleurtonen en dikte te komen, maakt hij regelmatig zijn eigen verfsubstanties met behulp van een basis- en een pigmentpoeder.

Dynamisch reliëf

De ene keer brengt hij de verf aan met kwasten of zijn vingers, de andere keer laat hij de verf uit de pot druppen of smijt hij de verf met een stok op het doek. Door het gebruik van diverse verfsoorten en diktes heeft iedere serie een eigen ‘vacht’, een eigen structuur. De serie met het meest dynamische reliëf is geïnspireerd op het oeuvre van Bram Bogaert. Deze schilder staat bekend om zijn schilderijen met dikke plakkaten verf. Ook Jens smeert dikke lagen op het doek, maar het blijven geen vlakken. Hij geeft er letterlijk zijn eigen unieke draai aan door de grove en zware materie voorzichtig te modelleren. Ondanks dit gefocuste proces ontstaan explosieve werken. Ook wel vervreemdende landschappen.   

Vervreemding

De drang om te vervreemden is verbonden met zijn fantasie. Jens is een dromer. Een oude vriend van hem zei altijd: “Je droom is pas groot genoeg als anderen er om lachen. Lacht niemand, blijf dan door dromen en verruim je fantasie.” Dat is precies wat hij doet als hij kunst creëert. Hij blijft zichzelf uitdagen door groter te denken. Andere formaten, materialen, kleuren en technieken. “Eigenlijk ben ik nooit tevreden. Ik bestudeer diverse kunstboeken. Het zien van moderne meesterwerken houdt mij scherp. Dat zorgt ervoor dat ik mijzelf blijf uitdagen en naar een hoger niveau wil tillen.” 

Hommage aan Pollock

Denkend aan de moderne kunstenaars ontdekte hij zijn eigen dynamische handschrift waarin hij diverse technieken en materialen met elkaar mixt. Naast het werk van zijn idolen is hun leven ook een inspiratiebron. Zo schilderde Jens een Amerikaanse vlag met zijn vingers. Met in de hoek een stuk action painting met dezelfde kleuren en achtergrond als Pollocks bekende werken. Ook de serie waarop het woord Life staat is een hommage aan deze kunstenaar. Life is een Amerikaans magazine. Dat toonde zijn werk voor het eerst aan het grote publiek. “Dat was zijn doorbraak, daar is het ooit begonnen.”           

Staande Constructies

De moderne meesters waren constant in ontwikkeling en zo ook Jens. Een van zijn nieuwste creaties zijn de Staande Constructies. In deze ruimtelijke werken komt zijn liefde voor design en kunst samen. Het zijn architectonische objecten, ontstaan vanuit zijn fantasie. De basis bestaat uit gelijmde MDF-platen, waaroverheen hij een vernislaag aanbrengt en die hij daarna met zijn welbekende action painting-techniek bekleedt. De vormen en de kleuren zijn uniek. Aan de randen is bijvoorbeeld de zeldzame kobaltblauwe pigmentlak te zien.

Puur bladgoud

Dit soort final touch is voor Jens belangrijk. “Die zorgt ervoor dat een werk staat. Geen werk is af voordat ik alle kanten heb bestudeerd.” Soms verandert een final-touch-element in een belangrijk onderdeel. Dit is gebeurd met het toevoegen van de kleur goud. Dit is geen verf, maar puur bladgoud. Dit glimmende materiaal is onderdeel geworden van zijn vaste kleurenpalet. In de plexiglas-serie bekleedt het bladgoud zelfs de gehele achtergrond van het werk om meer beweging en gelaagdheid te suggereren. Het gebruik van dit soort materialen maakt zijn kunst speelser en prikkelt de nieuwsgierige blik van de toeschouwer.

Dus wat openbaren de Strange Art Series van Jens Devrome ? Niets en alles tegelijkertijd. Ze tonen abstractheid met vleugjes van herkenning. Herkenning van technieken van de moderne meesters, maar ook van figuratie en thematiek. Maar niets is duidelijk, vervreemding heeft de overhand. Die nodigt je uit om naar de werken te blijven kijken en laat je verlangen om het aan te raken.