Van drie technieken naar unieke story paintings
Dripping, strakke lijnen en dromerigheid, wat gebeurt er als je deze elementen uit de moderne kunststromingen met elkaar combineert? Geïnspireerd door de meesters heeft Jens Devrome in zijn story paintings het lef om iets nieuws te proberen en ontdekt hij al experimenterend zijn eigen stijl, terwijl hij zijn persoonlijke verhaalt vertelt.
Jens start met het spatten van acrylverf op een wit, leeg doek. Ook wel action painting of Dripping genoemd, waarvan Jackson Pollock de grondlegger is. Voor deze eerste laag gebruikt Jens extra verdunde verf, waardoor een zachte ondergrond ontstaat. Deze zachte ondergrond brengt diepte in zijn werken en staat symbool voor het uitzicht op oneindige landschappen. Het uitzicht op hoop.
Dynamische verfspatten
Daarna begint het échte werk. Urenlang schildert hij met een klein penseel ivoorzwarte lijnen. Deze lijnen zijn geïnspireerd op het werk van Piet Mondriaan. Waar de lijnen van Mondriaan liniaalrecht zijn, komen de lijnen van Jens tot leven en ontwikkelen zich hier en daar tot dynamische verfspatten. Alles is handwerk. Ieder puntje, elk streepje. Laag over laag. De vlakken die ontstaan vult Jens met (primaire) kleuren. Kleuren zijn voor hem alles, ze brengen leven. Hij schildert ze laag over laag. Totdat de vlakken helemaal dekkend zijn. Jens is maanden bezig. Het is een proces. Zowel technisch, als persoonlijk.
Waarbij het in zijn action paintings gaat over zijn emoties die hij omzet in acties en kleuren, gaat het in deze gemixte series om zijn verhaal. Hij stelt zich kwetsbaar op. In deze werken uit hij zijn emoties niet alleen in kleur, maar ook in geabstraheerde figuratieve beelden, zoals mensfiguren en elementen uit de natuur. De emotie die regelmatig terugkomt, is eenzaamheid. Jens voelt zich vaak alleen en is zoekende. “Als hopeloze romanticus ben ik op zoek naar mijn zielsverwant. Iemand die ik kan vertrouwen, met wie ik alles kan delen en van wie ik op een diep level mag houden.” In zijn werk Zielsverwanten onderzoekt hij dromerig hét moment dat hij de vrouw van zijn dromen mag ontmoeten.
Creëren van eenvoud
Het hoofd van Jens is een warboel. “Kon het leven maar iets simpeler zijn. Mijn hoofd zit vol met ideeën, alleen alles gaat door elkaar heen en is vaak verweven met donkerte en zwaarte.” In zijn werken is hij de schepper. Creëert hij de eenvoud en het gevoel van geluk waar hij naar verlangt. Het schilderproces maakt hem even los van de realiteit en laat hem leven in zijn droomwereld.
Tijdens het schilderen stopt hij regelmatig en neemt hij plaats voor zijn werk. En kijkt hij. Enkel kijken, terwijl hij zich overgeeft aan zijn droomwereld. Die wereld brengt hem op ideeën om het werk verder te ontwikkelen. Hij droomt, denkt en verandert. Het is een proces waarin hij zich laat gaan. Hoe meer hij zich laat gaan, hoe meer lagen van betekenis het werk ontvangt. Deze manier van werken schept orde, is tegelijkertijd de manier om zijn verhaal te vertellen en inspireert kijkers om zelf te gaan dromen.
Dromerig fantasielandschap
De derde stijl die dan ook in de story paintings opduikt, is het decoratief ornamentalisme van Gustav Klimt. Deze stijl is terug te zien in de dromerige fantasielandschappen met gouden lijnen en exotische bloemen. Er gebeurt zo veel. Hoe langer je kijkt, hoe meer zich openbaart en hoe meer het werk je meeneemt op een reis naar binnen. Waardoor het niet alleen Jens’ verhaal blijft, maar ook de ervaring en het verhaal van de kijker.
De laatste laag die Jens aanbrengt, is bladgoud. Goud lokt en schittert. Dag en nacht. Het zorgt ervoor dat de werken tot leven komen, nooit slapen en zijn verhalen gedeeld blijven worden.